Dofinansowanie z Urzędu Pracy jest bardzo atrakcyjną formą pomocy dla osób, które rozpoczynają swoją przygodę z działalnością gospodarczą. Niestety, nie każdy przyszły przedsiębiorca będzie mógł ubiegać się o taką formę wsparcia, ponieważ przepisy w sposób szczegółowy wskazują, komu mogą przypaść środki, a kto o nie ubiegać się nie może. Ponieważ regulacje dotyczące tej kwestii znajdują swoje źródło w kilku dokumentach, w tym wpisie postanowiłem zebrać je do kupy tak, byś po jego przeczytaniu miał pewność, czy i Ty możesz starać się o dofinansowanie na własną frimę.

 

 

Kwestią przeszkód zajmowaliśmy się już w jednym z poprzednich artykułów. Jeżeli go jeszcze nie czytałeś – gorąco zachęcam do zapoznania się z nim, ponieważ ten wpis jest uszczegółowieniem ww. publikacji.

 

Przeszkód na drodze do otrzymania dofinansowania z urzędu pracy jest wiele. Na szczęście, można je usystematyzować, zamykając w kategorie czy kryteria. Nie przedłużając, przejdźmy do opisu kryteriów:

 

Pierwszym kryterium, jakie będzie warunkować to, czy otrzymamy środki, jest planowana przez nas działalność. Regulamin przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej, udostępniany przez urząd pracy, w sposób szczegółowy normuje tą kwestię. Pamiętajmy, że poszczególne urzędy pracy posiadają odmienne regulaminy, które mogą się nieco od siebie różnić, niemniej jednak, różnice te zwykle nie dotyczą części opisującej, na jakie przedsięwzięcia mogą zostać wydatkowane środki. W naszym wywodzie posłużymy się regulaminem Powiatowego Urzędu Pracy w Gdańsku, który powyższe zagadnienie reguluje w §3 ust. 4. Czytamy w nim, że:

 

 

 

Innymi słowy – jeżeli planujemy założyć działalność związaną z agroturystyką bądź bezpośrednio z samym rolnictwem, to zmuszeni jesteśmy poszukać innego źródła dofinansowania.

 

 

Pojęcie działalności sezonowej należy traktować szeroko. W rozumieniu regulaminu za działalność sezonową będą uważane wszelkie przedsięwzięcia, które mogą prosperować jedynie przez określoną część roku. Przykładem może być np. punkt wypożyczający narty fanom białego szaleństwa.

 

Działalnością sezonową nie będzie jednak np. punkt małej gastronomii, znajdujący się przy plaży (o ile będzie czynny przez cały rok), gdyż może on funkcjonować nie tylko latem. Fakt, że największe zyski przypadną na sezon letni pozostaje bez znaczenia.

 

 

Powyższe nie jest zakazem bezwzględnym. Oczywiście, środków na prowadzenie straganu nie pozyskamy, niemniej jednak, jeżeli będziemy mieć lokal stanowiący naszą główną siedzibę, to nikt nie może nam zabronić prowadzenia działalności również na rynkach i targowiskach.

 

 

Przez handel akwizycyjny jest rozumiana każda działalność, polegająca na tym, że sprzedaż będzie dokonywana bezpośrednio w lokalu naszego klienta (oczywiście poza sprzedażą przez Internet). Podobnie jednak jak w przypadku sprzedaży na rynkach i targowiskach, tak i tu nic nie stoi na przeszkodzie, aby sprzedaż akwizycyjna była jednym z kilku sposobów dotarcia do klienta (byleby nie jedynym).

 

 

Przez taksówkę rozumiany będzie także każdy inny pojazd przeznaczony do przewozu osób, niezależnie od tego, czy pozostajemy zrzeszeni w korporacji.

 

 

Innymi słowy – nikt nie dorzuci nam się do remontu pomieszczenia czy mieszkania, które następnie zamierzamy wynająć.

 

 

Powyższe w zasadnie nie jest zakazem, a jedynie informacją. Każdy urząd pracy w regulaminie posiada stosowną regulację co do tego, na jakim obszarze może być prowadzona działalność gospodarcza. Naszym zadaniem jest jedynie znalezienie lokalu do prowadzenia działalności, który znajduje się na danym obszarze. Może być to lokal wynajęty – tytuł prawny nie jest istotny.

 

Informacja dla osób, które chcą wykonywać działalność w swoim miejscu zamieszkania, znajdującym się poza obszarem docelowego urzędy pracy – najłatwiejszym sposobem jest wynajęcie pojedynczego pomieszczenia, najlepiej w tańszej dzielnicy – byleby znajdowało się obszarze, w ramach którego urząd pracy udziela dofinansowań. We wniosku zaznaczamy, że to główny punkt prowadzania przez nas działalności (nie zapomnijmy o dołączeniu do wniosku stosownej umowy). Następnie, po otrzymaniu środków, jako kolejny punkt prowadzenia działalności oznaczmy nasze miejsce zamieszkania. W ten sposób, minimalizując koszty oraz zyskujemy swobodę wyboru miejsca prowadzanie działalności.

 

Pamiętajmy, że jeżeli zamieszkujemy (i zamierzamy prowadzić działalność) w obszarze działania innego urzędu pracy, niż jesteśmy obecnie zarejestrowani, możemy wnieść o przepisanie z listy bezrobotnych jednego urzędu na listę drugiego. Procedura ta trwa jednak trochę czasu i wymaga kilku dokumentów, nie decydujmy się więc na taki ruch w ostatniej chwili.

 

 

Działalność tożsama, w rozumieniu powyższego, to posiadająca takie same oznaczenie w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Jeżeli nasz małżonek posiada w swoim wpisie kilka profili działalności, to nie możemy prowadzić działalności pokrywającej się z którymkolwiek z nich. Tak samo, jeżeli zamierzamy prowadzić działalność na podstawie kilku klas działalności, to żadna z nich nie może być tożsama z działalnością naszego współmałżonka.

 

 

Działalności określone w PKD są zawsze opisane w następujący sposób: 01.02.X – gdzie 01 stanowi grupę, 02 stanowi klasę, a X stanowi podklasę.

 

Załóżmy, że chcemy prowadzić działalność określoną w PKD jako 01.02.X, natomiast nasz małżonek prowadzi działalność 01.02.Y. W mojej ocenie, nie ma przeciwwskazań, by podjąć taką działalność. Niemniej jednak – przed zdecydowaniem się na taki profil działalności, warto zadzwonić do urzędu pracy, w którego obszarze zamierzamy podjąć działalności i dowiedzieć się, czy na pewno nie jest to przeszkodą. Różne urzędy podchodzą do tej kwestii w odmienny sposób.

 

Zdecydowanie jednak polecam wybieranie działalności jak najbardziej odmiennej od tej prowadzonej przez małżonka, tak, by urząd pracy nie powziął wątpliwości, czy wnioskowane przez nas dofinansowanie nie jest jedynie próbą wspomożenia przedsięwzięcia naszej drugiej połówki.

 

 

Praktyka pokazuje, że powyższy zakaz nastręcza najwięcej problemów.

 

Przede wszystkim, warunek upływu 24 miesięcy od zakończenia działalności i zakończenie działalności z przyczyn losowych, muszą zajść łącznie. Oznacza to, że jeżeli np. nie prowadzimy działalności od 10 lat, ale przygoda z własną firmą zakończyła się z naszej winy, to nie możemy wnioskować o środki przeznaczone na taki sam cel.

 

Problemów nastręcza też pojęcie „przyczyn losowych”. Niestety, próżno szukać definicji. Praktyka pokazuje, że za przyczyny losowe uznawane są sytuacje, za które nie ponosi odpowiedzialności wnioskodawca.

 

Podobnie jak w przypadku współmałżonka, tak i tu pojawia się problem tego, co zostanie uznane za „działalność już wcześniej prowadzoną”. Tu także polecam, by we wniosku określić PKD, które odbiega grupą (pierwszymi dwiema cyframi) od tego, figurującego w naszym poprzednim wpisie.

 

W dość specyficznej sytuacji znajdują się też osoby, które prowadziły działalność jeszcze przed powstaniem CEIDG (Centralnej Ewidencji i Informacji o działalności gospodarczej). Poprzednia klasyfikacja działalności odbiegała od stosowanej obecnie, więc nie sposób do wniosku wpisać powtarzającego się PKD. Niemniej jednak, z ostrożności, polecam przeczytać opis grup działalności, jakie mieliśmy wpisane w swoim poprzednim przedsięwzięciu tak, by nie pokrywał się z tym z planowanej działalności.

 

 

Czyli nie wolno nam przejąć działalności po osobie trzeciej.

 

 

Jeżeli któryś z naszych domowników prowadzi działalność, której główne miejsce wykonywania ma być tożsame z nasza siedzibą, trzeba wystrzegać się prowadzenia takiej samej jak on działalności. Tu ponownie spotykamy się z problemem, co jest „tożsamą działalnością”. Po raz kolejny zalecam, by wybrać profil działalności z innej grupy, niż figurujący we wpisie domownika.

 

 

Chodzi tu o sytuację, w której otrzymujemy od kogoś propozycję zatrudnienia, ale jedynie pod warunkiem otworzenia własnej działalności.

 

Powyższy punkt jest jednak bardziej deklaracją, niż zakazem. Wystarczy, że we wniosku opiszemy chęć prowadzenia działalności na rzecz wielu podmiotów. Fakt, czy później świadczymy usługi tylko na rzecz jednej firmy, pozostaje bez znaczenia.

 

 

Chodzi tu o wszelkie sytuacje, w których chcemy działać pod czyimś szyldem. Przykładem może być prowadzenie sklepy osiedlowego, ale w ramach większej (nie należącej do nas) sieci, np. Żabka, STS, etc.

 

 Drugie kryterium, które decyduje o nieprzyznaniu środków, odnosi się do elementów związanych z osobą wnioskodawcy.

 

 

 

Czyli nieposiadające wpisu na listę bezrobotnych prowadzoną przez urząd, w ramach którego starają się o dofinansowanie.

 

 

Powyższy wymóg odnosi się do osób, które już wcześniej starały się o dofinansowanie z urzędu pracy, jednak nie otrzymały go z jednego z 2 powodów: ich wniosek nie spełniał wymogów formalnych, bądź uzyskał poniżej 25 punktów.

 

Co do wymogów formalnych – dotyczy to sytuacji, gdy wniosek był obarczony ciężkim brakiem – niepodpisany, niezaopiniowany przez doradcę, nieposiadający załączników.

 

Jeżeli idzie o zbyt niską punktację, to przeszkodą jest nieosiągnięcie przy poprzednim podejściu przynajmniej połowy maksymalnej liczby punktów.

 

 

 

Odmowa jest w tym przypadku interpretowana w wąskim znaczeniu. Dotyczy więc przypadków, w których wnioskodawca rzeczywiście odmówił propozycji pomocy argumentując „nie, bo nie”.

 

Powyższe nie dotyczy natomiast sytuacji, w których wnioskodawca z własnej winy nie stawił się w urzędzie pracy celem przyjęcia propozycji zatrudnienia.

Pamiętajmy jednak, że niestawiennictwo powoduję utratę statusu osoby bezrobotnej, a brak owego statusu powoduje niespełnienie wymogu opisanego w pkt 1) powyżej – co na pewien okres czasu uniemożliwia ubieganie się o dotację.

 

 

Przez przerwanie z własnej winy rozumie się wszelkie te sytuacje, za które wnioskodawca ponosi wyłączną odpowiedzialność.

 

 

O ile w przypadku powyższego brak jest wzmianki o winie, należy uznać, że i w tym przypadku musi ona zaistnieć. Innymi słowy, osoby, które nie z własnej winy nie skorzystały z ww. form pomocy nie zostaną pozbawione możliwości ubiegania się o dofinansowanie.

 

 

Powyższe jest wymogiem bezterminowym. Oznacza to, że jeżeli ktoś już raz otrzymał bezzwrotną pomoc z Funduszu Pracy, nie będzie mógł ubiegać się o takową pomoc ponownie.

 

 

Nie ma w tym przypadku znaczenia, z jakiego powodu działalność została zakończona oraz czy była to działalność inna niż ta, na która mają być przeznaczone środki.

 

 

Chodzi to o prawomocny wyrok sądu wymierzony za przestępstwa przeciw obrotowi gospodarczemu. Nie dotyczy to natomiast grzywien czy innych kar wymierzanych przez pozostałe instytucje za nieprawidłowe prowadzenie działalności.

 

 

Powyższe dotyczy sytuacji, w których wnioskodawca złożył równolegle wniosek o przyznanie dofinansowania do innej instytucji.

 

Chodzi jedynie o sytuacje, w których wniosek do innej instytucji nie został jeszcze rozpatrzony. Jeżeli natomiast jego ocena została zakończona, a środki nie zostały przyznane, nie jest to przeszkodą do ubiegania się o dofinansowanie z urzędu pracy.

 

Jak widać, przyznawanie dotacji przez urząd pracy jest obwarowane dość restrykcyjnymi wymogami, których niespełnienie wiążę się z brakiem możliwości ubiegania się o środki. Warto więc zawczasu poświęcić chwilę, by upewnić się, czy spełniliśmy wszelkie kryteria. Jeżeli nie zostały one spełnione, powinniśmy dołożyć wszelkich starań by je spełnić.